κύηση

όπου κοιτάζω, ατλάζι
σαν από χώμα ερημικό
αυτουργώ
Ω! απαίσια φωτιά
χαρά μου
αναμενόμενος σπασμός
εφεδρικός πατέρας
Ω! κορμί μου
λατρεμένο κι αγιάτρευτο
λαξεμένο σε παράξενες στοές
συνεπαρμένο
από θανατηφόρα Εγώ
όπου κοιτάζω, χαράζει
κρύβω το πρόσωπο
στο αιώνιο μνήμα
αγέννητων ονείρων
πνίγομαι ακόμα
ή απουσία

Ω! απρόσιτη λέξη
των απολήξεων των καρπών μου

Ω! απάνθρωπη έλξη
αντιγύρισμα απονευρωμένο
σάπιο θεριό φρικτό έντομο της ύπαρξης
άπληστο, μαύρο

Ω! και ατέρμονο!

στραγγάλισμα της πάλλευκής μου αγάπης
ηδονή και πρόσταγμα που εγγυμονώ
ή πεμπτουσία

όλα θα υπάρξουν
Ω κόσμοι ανέγγιχτοι
θα σμίξουμε στο τέλος
το τέλος
με φιλάσθενη ομορφιά
τελειώνω.