ξεθωριασμ.ενο
σούρουπο στον εγκέφαλό μου
οι ενοχές
ρυτίδες σκέψεις
κλειστοφοβικές αντιλήψεις
κι όλα μέσα στο αιδοίο
\μο.υ
να καίνε ψηλαφώντας το χρόνο
κάτι που άρχισαν οι άνθρωποι
κάτι σαν
ΠΑΙΧΝΊΔΙ
και το παλεύουν πολύ και
είναι σαν ξεθυμασμένο
ταξίδι σε έρημες πόλεις
έρημα χνώτα
έρημες λέξεις
ψυχές
.κορμιά
αναμ.νήσεις
αιτίες . , και όλα έτσι
αποχαυνωμένα
να με κοιτούν
κατασκοπεύοντας τη νιότη μου
οι ταράτσες που ζήσαμε
που ζήσαμε σε πόλεις, σε σπίτια φίλων/ γνωστών
που σακατέψαμε τα όνειρα
και είχε πλάκα
και είχε πολύ πλάκα αυτή η ζωή και γελάσαμε
γελάσαμε πολύ
(οι γελασμένοι)
και φύγαμε για έρωτες
για απάτες
για ζω.ές άλλες
πλύναμε τα τομάρια μας με wash and gο
με ιστορίες άλλων
και κοιμηθήκαμε πάνω σε παραθυρόφυλλα
έχοντας πάντα ζωντανό το απομεσήμερο
εκείνο το υπέροχο δώρο
το απομεσήμερο
και τα πλοκάμια ενός απρόσιτου θριάμβου
μέσα στα φυλλώματα του απλώναμε
χέρια και λέξεις να στεγνώνουν
με τα δάκρυα
.
και για να μη λέτε
πως εγώ γεννήθηκα για να ζω τους θανάτους σας
μες τη βοή την τέφρα μου ξερνάω
οχλοβοή, κοσμοπλημμύρα
μοίρα δική μου: το ακατόρθωτο,
μέσα σε σπίτια φίλων
στον καναπέ ή στην κουζίνα, λες
"ειμαστε χαρούμενοι / παίρνουμε ναρκωτικά
χα χα χα χα χα χα χα χα χα χαχα"
και δεν είχε τέλος το πανηγύρι αυτό
το πορτατίφ άναψα δυο λεπτά
να δω εκείνο τον άντρα που παραμιλούσε μέσα μου καιρό
μα τα τσιγάρα είχαν τελειώσει και
δεν υπήρχε κανείς
να μου πει πως
οι χελιδονοφωλιές για τα θηρία
γκρεμίστηκαν και,
ο εγκέφαλος αδειάζει αδειάζει
λεκάνες αίμα, λεκάνες ιδέες, πόρνες νεκρές
αναμνήσεις, κουράγιο, διαστροφικές αλήθειες, δ.έσμιες
να τα στύψεις καλά μου είπαν στο καθαριστήριο,
δεν θα χει νόημα αλλιώς/ πώς αλλιώς;
"να ζήσετε!, να ζή.σετε να τα θυμάστε. . ."
σούρουπο στον εγκέφαλό μου
οι ενοχές
ρυτίδες σκέψεις
κλειστοφοβικές αντιλήψεις
κι όλα μέσα στο αιδοίο
\μο.υ
να καίνε ψηλαφώντας το χρόνο
κάτι που άρχισαν οι άνθρωποι
κάτι σαν
ΠΑΙΧΝΊΔΙ
και το παλεύουν πολύ και
είναι σαν ξεθυμασμένο
ταξίδι σε έρημες πόλεις
έρημα χνώτα
έρημες λέξεις
ψυχές
.κορμιά
αναμ.νήσεις
αιτίες . , και όλα έτσι
αποχαυνωμένα
να με κοιτούν
κατασκοπεύοντας τη νιότη μου
οι ταράτσες που ζήσαμε
που ζήσαμε σε πόλεις, σε σπίτια φίλων/ γνωστών
που σακατέψαμε τα όνειρα
και είχε πλάκα
και είχε πολύ πλάκα αυτή η ζωή και γελάσαμε
γελάσαμε πολύ
(οι γελασμένοι)
και φύγαμε για έρωτες
για απάτες
για ζω.ές άλλες
πλύναμε τα τομάρια μας με wash and gο
με ιστορίες άλλων
και κοιμηθήκαμε πάνω σε παραθυρόφυλλα
έχοντας πάντα ζωντανό το απομεσήμερο
εκείνο το υπέροχο δώρο
το απομεσήμερο
και τα πλοκάμια ενός απρόσιτου θριάμβου
μέσα στα φυλλώματα του απλώναμε
χέρια και λέξεις να στεγνώνουν
με τα δάκρυα
.
και για να μη λέτε
πως εγώ γεννήθηκα για να ζω τους θανάτους σας
μες τη βοή την τέφρα μου ξερνάω
οχλοβοή, κοσμοπλημμύρα
μοίρα δική μου: το ακατόρθωτο,
μέσα σε σπίτια φίλων
στον καναπέ ή στην κουζίνα, λες
"ειμαστε χαρούμενοι / παίρνουμε ναρκωτικά
χα χα χα χα χα χα χα χα χα χαχα"
και δεν είχε τέλος το πανηγύρι αυτό
το πορτατίφ άναψα δυο λεπτά
να δω εκείνο τον άντρα που παραμιλούσε μέσα μου καιρό
μα τα τσιγάρα είχαν τελειώσει και
δεν υπήρχε κανείς
να μου πει πως
οι χελιδονοφωλιές για τα θηρία
γκρεμίστηκαν και,
ο εγκέφαλος αδειάζει αδειάζει
λεκάνες αίμα, λεκάνες ιδέες, πόρνες νεκρές
αναμνήσεις, κουράγιο, διαστροφικές αλήθειες, δ.έσμιες
να τα στύψεις καλά μου είπαν στο καθαριστήριο,
δεν θα χει νόημα αλλιώς/ πώς αλλιώς;
"να ζήσετε!, να ζή.σετε να τα θυμάστε. . ."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου