ενα κακο ποιημα

κοινωνικη σχιζοφρένεια
εγωκεντρικά μέλη
του προσώπου μου
σφαδάζουν οι αρθρώσεις
πίνω και σκέφτομαι
γιατί να με διαβάζει η μάνα μου
γυρνάνε τα μάτια μου
ανάποδα βλέπω
να αντικατοπτρίζομαι
'είμαι ένας άλλος ζω
σε παράνοια
τον εαυτό μου βρίσκω σπάνια'
φυσικά η δεσποινίς
αναμένει το θαύμα
ο θεός αυνανίζεται
μη γελάς όταν ξεσπάω

γιατί έφυγες
νιώθω μόνη

κατά τα άλλα
'όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας'
φθισικά και ήσυχα
η πλάση ανατινάσσεται