χιλιάδες χαρτιά ανέσεναν
στο αυτί του ποιητή
η ώρα εχε περάσει
έπρεπε να τελειώνει με αυτό
"λοιπόν" τους είπε με φωνη
βραχνή και κάπως αγριεμένη
"θα γίνει απόψε, σε μερικά λεπτά
θα καήτε"
"είστε
χρόνια που λαχτάρησα
και δεν ήρθαν"
"είστε
μια χούφτα στιγμές
που δεν συνέβησαν ποτέ"
"είστε μερικοί
κουρνιασμένοι φόβοι
στο σβέρκο μου"
"είστε άνθρωποι
που πέθαναν καιρό
και που προσπάθησα, μάταια,
να αναστήσω"
"είστε χαμένα λόγια
λόγια ζωής, λόγια φθοράς
λόγια απελπισμένα"
"πάνω στη φουρτούνα
γεννηθήκατε νόθα, μπάσταδρα
που δεν σας αναγνώρισα ποτέ
που ποτέ δεν σας δέχτηκα"
τελείωσε το λογύδριο του
και με αργές κινήσεις
πασπάτεψε λίγο τα φύλλα
τα χάιδεψε.
όσα συνέβησαν
από κει και ύστερα
ήταν ψέμα.
ο ίδιος γέλασε πολύ
κατόπιν παραδέχτηκε
πώς τίποτα δεν μπορεί να τελειώσει
μπορεί όμως να λιώσει
σαν να μην ήταν
ποτέ τίποτα.
ΥΓ. και λοιπά, και λοιπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου