Lonely as the sound of lying on the ground of an airplane going down.

τώρα, τώρα
παγωμένη εποχή
σε μια ριτίδα λάσπης
σε μια χρονορωγμή
αποστάζω την αιτία.

μίλησε, μίλησε
ν' ακούω τα ψιλαφίσματα
της γης το παράπονο
του ανέμου την ιαχή
του θρίαμβου τη λήθη

ξέρω, ξέρω
οι μέρες αντηχούν
σα σύρματα που φλέγονται
σαν μουσικές ελπίδες
που γρατζουνάνε λίγο λίγο
το σώμα

πάλι το χώμα
πάλι αυτή η σειρήνα
του ασθενοφόρου
που κουβαλάει αρρώστια
πάλι αυτή
η ανεμοβλογιά
που σέρνεται σαν
ευλογία του ανέμου
που τεντώνει τις χορδές
της ψυχής απαλά
δοκιμάζει τα όρια
πάλι οι συναρτήσεις
οι αναρτήσεις
οι ασυναρτησίες
της αγάπης
που σπρώχνουν
το μαύρο
ν' απλωθεί
μέσα βαθιά
στην ελλειπτική τροχιά
που χαράζουμε
στον αιώνα.