Κρυμένη θα 'ναι η ψυχή
κι αυτό το βράδυ,
ιδρώτας, βρίσκεις αγκαλιά ερωτική.
Χαρακτηριστικά γνωστά,
μα άγνωστο χάδι,
σε κάποιο μπαρ, σε κάποιο μαγαζί.
Τις περισσότερες φορές
το περπατάς μονάχος,
μα τούτη η νύχτα
είναι δύσκολη να βγει.
Διαλέξεις σε διαλέξουνε,
δεν θα υπάρχει λάθος,
ίδιο νερό άλλη πηγή.
Μ' ένα σουγιά, άγρια μεσάνυχτα,
χωρίς πολλά πολλά γιατί.
Χωρίζεις τα όμορφα απ' τα άσχημα,
αφού για σένανε η πλάστιγγα
θα γέρνει πάντα προς τη γη.
Τη ζωή σου στην πασάρανε,
αυτή είναι κι αν σ' αρέσει,
τυχαίο σπέρμα αισθάνεσαι
απρόσωπου γονιού.
Γυναίκα μοιάζει ο θάνατος
που σ' έχει προκαλέσει,
κι έτσι τον κυνηγάς παντού.
Αχ δεν ξέρεις πότε έρχεται
ή φεύγει μια ευκαιρία.
Για σένα οι πλούσιοι είν' έξυπνοι
και βλάκες οι φτωχοί.
Κόβεις το γόρδιο δεσμό
για ασήμαντη αιτία,
μήπως πιστέψεις τη ζωή σου
πως την κυβερνάς εσύ.
Μ' ένα σουγιά, άγρια μεσάνυχτα,
χωρίς πολλά πολλά γιατί.
Χωρίζεις τα όμορφα απ' τα άσχημα,
αφού για σένανε η πλάστιγγα
θα γέρνει πάντα προς τη γη.
Όταν ξεκινάμε βέβαιοι για την αποτυχία
ΑπάντησηΔιαγραφήσυλλογιζόμαστε τί μας κάνει να πέφτουμε
κι ύστερα τί μας φέρνει ν' ανθίζουμε αυτό το πέσιμο;
Πριν ξεκινήσουμε την τελευταία φορά, λέγαμε:
πώς θα ξοδέψεις τέτοιο δρόμο μ' ένα ρόδο στην καρδιά σου;
―έχοντας την αντοχή μόνο στη θύμηση περασμένων;―
Yπάρχει πάντα κάτι λέω τώρα,
ύστερ' από τόσες αποτυχίες
μια ανακωχή μ' ανθισμένο χαμόγελο [...] Δ.Ι.Αντωνίου