requiem

ψηλώνει η ψυχή της
φεύγει
ο νους της
δεν αποκρίνεται πια
ένα χαμόγελο αυτοκτονικό
μια χαρακιά στο στήθος
σιμά στην καρδιά
εκεί που αναμόχλευε τις ιστορίες
τα λάθη, εκεί
που εξέτρεφε τις χίμαιρες
τα σκοτεινά "υπάρχω"
τις φυλακές που ξέφυγαν
δεν νιώθει πια
εκεί καταβροχθίστηκε
το μεγαλύτερο "πιστεύω"
στη ζωή της
μια ψευδαίσθηση.

αν είναι να μείνει κάτι από μένα
θα είναι η τέφρα
που είχε κάτι το ξεχωριστό
κάτι το απόκοσμο
κάτι που με γεννούσε και μ' έπνιγε
κάτι που στρίγγλιζε στ αυτί μου
σαν προσευχή και θρήνος
σαν ηχώ μελλοθάνατου

έζησε απροστάτευτη
στον κόσμο πέρασε σαν σκιά ονείρου
σαν κραυγή Θεού
ο νους της ψήλωσε τώρα
η ψυχή της σωριάστηκε απαλά
σαν ψιχουλάκι
σαν ψιχουλάκι
ησύχασε τώρα
η τρεμάμενη ευχή της
πήγε στο διάολο
πήγε στο διάολο

μόνο σιωπή τώρα
μόνο σιωπή
και η ερημιά
που σκεπάζει τον κόσμο