υποταγη

όταν καυχιέμαι πως γνωρίζω τα πάντα
όταν απαρνούμαι το σκοτάδι
όταν μυρίζω αίμα και μύρο γλυκό
όταν μυρίζω υγρό ιερό του σώματος
όταν μυρίζω ήχος απόκοσμος
και μελωδία λιμνάζουσα
όταν μυρίζω ασκητικά γέλια και πρόσωπα ολάνθιστα
με το φόβο αποτύπωμα
όταν γεμίζω ουράνιες ψυχές
και λυχνίες θανάτου όταν με λογχίζουν
όταν κυνικά ερωτεύομαι το χώμα
όταν ασυγκράτητη κάβλα με πλημμυρίζει
όταν πλαγιάζω με τα σύρματα της ψυχής
όταν αφουγκράζομαι τα έντομα και τους υπόηχους
όταν γλείφω με λύσσα το φαρμάκι απ' τα δάκτυλα
όταν απολαμβάνω σκωπτικά
το είναι μου στην ολότητά του την άσπιλη
όταν δαμάζω το θεόρατο μίσος μου για τους ανθρώπους
όταν πυρώνω ανηλεώς, όταν καίγομαι κι αφήνω σκόνη μολυβιού
όταν γλείφω αχόρταγα το αντρικό σώμα
όταν εκρήγνυται μέσα μου το ερείπιο
όταν ξεσπάω σ ερωτικές αφυπνήσεις
όταν γίνομαι ακόμη πιο κόκκινη πιο μισητή
και το κρέας μου πάλλεται να φύγει μακριά μου
όταν το αιδοίο μου με σιχαίνεται
όταν με απεχθάνονται κι οι λύκοι που ανέθρεψα στα πιο δύσκολά μου μέρη
όταν μυρίζω κόλαση κι ακολασία
όταν υψώνομαι στου σύμπαντος την πηγή
να με ξεπλύνει, ηδονικά και τελειωτικά, όταν ποτέ δεν φτάνω
όταν αντηχεί εντός μου η πιο ηλίθια πλάνη
όταν καίγομαι, καίγοντας τη βοή που με τσακίζει
όταν αφοπλίζομαι από αιτίες και ολόγυμνη αναμένω το χρόνο
να εκσπερματώσει μέσα μου και βίαια να του χαριστώ
μια και καλή, μια για πάντα.

όταν υπάρχω έτσι δεν με χορταίνει ούτε μια θάλασσα σπέρμα.