Μετά απ' τη βροχή, τα μάτια μας θα ταξιδέψουνε σ' άλλες χαραυγές
Θα νιώσουνε τις θύελλες ν' ανθίζουν στις νιότης μας τα πέλματα
Μετά απ' την βροχή, τα χέρια μας θα αγγίξουν τον ωκεανό
Στις λύπες μας θα πέφτουνε τα δέντρα και θα διαστέλλονται τα σύννεφα
Μετά απ' τη βροχή, θα βρούμε τα πόδια μας να καλπάζουν πάνω απ' το σούρουπο
και το κεφάλι μας μπογιατισμένο σαν καράβι - ποιός ξέρει από πού
Μετά απ' τη βροχή, στ' αφτιά μας θα χώσουμε το χρόνο και με τα δάχτυλα
θα ψιλαφούμε τη γη μέχρι να την ξεριζώσουμε και να την κρύψουμε στα σωθηκά μας μέσα
Μετά απ' τη βροχή, στ' αλήθεια η πιο όμορφη ώρα,
στο μεταίχμιο του ερέβους και του φωτός,
θα ψάχνω στα τετράδια μου και στα βιβλία το λόγο της ύπαρξής μου μα θα μένω εκεί απαρηγόρητη, μέχρι το φως να χυμίξει μέσα στο υγρό μου δωμάτιο...
