κατσαρίδες

γυρίζεις
τα μάτια
από μέσα
και ζεις
από μέσα
τον κόσμο

οι κατσαρίδες
μπήκαν απ' το στόμα
κατέκλισαν
το παχύ έντερο
και τρών
κατοπτρικά
τις σάρκες

έντομοκτόνα
σάλια
στα εντόθια
μιλούν
τη γλώσσα
του θανάτου
ανορεκτικές
ακανόνιστες
και μαύρες

περπατούν
κραυγάζοντας
να σε χορτάσουν
κι οι σπασμοί
λιγόστεψαν
στερέψαν
οι αιώνες

όταν
γυρίζεις
τα μάτια
από μέσα
κάτι σαπίζει
και σε τελειώνει
ύπουλα
κι απάνθρωπα

μάλλον ποτέ
δεν υπήρξες
στ' αλήθεια