Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

ως τη διάλυση του σαρκίου

όσο το χάος μέσα του βαθαίνει
προσπαθεί
το πρόσωπο
να μην το ξεθωριάσει.

όταν η σάρκα πάλλεται
εντός κι εκτός της
οι κυτταρικές χορδές
σκληραίνουν

τα δάχτυλα της μήτρας
αποθήκευσαν τη διάσπαση του νου

τα οστά του δίχρωμα
κρατήρες της απώλειας

οι κυλίδες των ματιών τους
ποίηση για ανάπηρα ηφέστεια

"ως τη διάλυση του σαρκίου"
είπε στο αφτί της
"εγώ θα αναγεννιέμαι
μέσα απ' την αστείρευτη
θωλή ενόραση
του πενταγράμμου"



1 σχόλιο:

  1. Όσο λοιπόν κι αν γυρνάς
    Θα τα βρίσκεις όλα εδώ όπως τ' άφησες
    Και στο ίδιο όνειρο από ψηλά θα κοιτάς
    Να βουλιάζει η πόλη στη θάλασσα
    (ΣΤΟ ΝΤΟΡΕ https://www.youtube.com/watch?v=-AXWgSI0Aa0

    ΑπάντησηΔιαγραφή