Στο άπειρο κέντρο
Μιας χαραμισμένης άμπωτης
Ο άνθρωπος, υπολόγιζε τον κόσμο
Λίγο λίγο.
Κι έμαθε πως
σ’ ένα παράλληλο σύμπαν
Χωρίς περιστροφική κίνηση
Η εφαπτόμενη του χρόνου,
Είναι η ζωή
Με συνιστώσες τους δρόμους
Και ευεργέτη το χάος
Μα εκεί που εκρήγνυνται τα πιο ατίθασα ηλεκτρόνια
Εκεί ο εκθετικός κι αναλώσιμος άνθρωπος
Ελάχιστα αντιλήφθηκε
Την εντροπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου