Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

μάταιο

απόκοσμη
θλιμμένη και σιωπηρή
αταίριαστη κι ωστόσο αλαφροίσκιωτη
κι ίσως λίγο τυφλή
μια μέρα θα φύγει
η νιότη.
Κι έτσι χαραμισμένη όπως θα 'ναι
και πικραμένη
θα μένω πίσω να την κοιτάζω
με την ψυχή γεμάτη αγκάθια
γερμένη στο κάγκελο
του κρεβατιού μου.
Εκεί που την έχασα.
Κι αν ποτέ την έβρισκα πάλι.. νοερά στις παλιές μελωδίες
θα τη νανούριζα, μ' αυτά που δεν μπόρεσα
ποτέ
με λόγια
να πω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου