Είδα έναν τυφλό άντρα να κάνει εξομολόγηση σε μια τυφλή. Εκείνος είχε γονατίσει γύρευε τα χέρια της, ψηλάφιζε τα δάκτυλά της, έβγαλε το δαχτυλίδι απ’ την τσέπη και της το φόρεσε, χαμογέλασε, κι εκείνη το διαιστάνθηκε κι ανταπέδωσε. Είδα ένα ζευγάρι να καταργείται την ώρα και τη στιγμή που γνωρίστηκε, η γυναίκα να τρέμει από μίσος για ‘κείνον που είχε ξαπλώσει ανάσκελα και πίεζε τη μύτη του στο μαξιλάρι, είχε πάρει μια έκφραση αλλόκοτη, ο χρόνος του είχε παραμορφώσει το πρόσωπο. Είδα ένα έφηβο κορίτσι να ‘χει σταυρώσει τα χέρια, να κάθεται σ’ ένα παγκάκι για μέρες, να ‘χει μείνει εκεί σχεδόν κοκαλωμένη καθώς έρχεται ένας άντρας σοβαρός να την αγκαλιάσει κι αυτή του ξεγλιστράει σα χέλι και υστερικά σπρώχνει το σώμα του απ’ το δικό της.
Είδα έναν άντρα να πέφτει, μα δεν πρόλαβα να κάνω ευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου