έργο παράξενων μερμυγκιών

φωτογραφίζομαι από την κλινική μου
με γάζες και άσπρα εσώρουχα
και αιμοβόρες κούκλες βουντου

οι υπόλοιποι ψυχανεμίζονται
τη συντριβη μου και
το βάρος της σάπιας οδοντοστοιχίας μου
και βήχουν πυρετικά
σαν αυξυμένες δόσεις ασπιρίνης

γελάστε σαρκοβόρα πτηνά
με την πόλη που χτίζουν
εκατοντάδες ψυχεδελικά μερμύγκια
πάνω στο χέρι μου

ξέχασα το μονόλογο της υπεροψίας
έχασα τα λόγια απ' το βιτριόλι
και κοιτάζω το πρόωρο δέρμα
που τη λεχώνα κυψέλη του κρανίου
επισκευάζει