πνεύματα στους πνεύμονες

κάποιοι περπατάνε μέσα, τους ακούς;
λένε ένα ένα τα λόγια με προσοχή
σχίζουν ο ένας του άλλου τις ψυχές
και τις πετούν πιο μέσα με γάντια μιας χρήσης
ακους; τα πόδια τους στη σπλήνα
σα μικροί φραγμοί που προέκυψαν από λογάριθμο
μιας χρήσης, μιας ζωής.

"δεν ανακαλύφθηκα ακόμη"
κι εσύ ακροβατείς τώρα στα ανεμόπιαστα
ψάχνεις αιτία για όλα αυτά,
"δεν υπάρχω, τ' ακούς;"
πεισματωμένος να την πείσεις πως ζει κάπου
στον Κόσμο τον ανάποδο
κι έρχονται πάλι τα Πνεύματα
από μια άυλη εικόνα, και φωνάζουν στ' αφτί σου
φωνάζουν τώρα, τους ακούς;
το βήμα τους γίνεται άπιαστο
δεκανίκια αναπνοής.

Δε θα μιλήσω για έρωτες.
Κάποιοι περπάτησαν εδώ, κάποιοι δεν υπήρξαν ποτέ.
Εσύ τους άγγιζες έναν έναν και τους ρώταγες
"Έχει δυο πόδια, δυο χέρια, δυο ρώγες, δυο μάτια. Είδατε κάποια που να της μοιάζει;"
Και το αίνιγμα εξαπλωνόταν στον πλανήτη, όλα τα Οινοπνεύματα ένα ένα περνούσαν, φεύγαν από μπροστά σου, καμία απάντηση.

Γι' αυτό τα αγαπούσες, δείχναν πάντα το άγνωστο, ερωτικά ερωτηματικά
κάτι μες τη ζωή, τα πάντα έξω, κόλαση παντού, φωτιά στους δρόμους.

τόσοι πεινασμένοι στίχοι
τόσοι αγαπημένοι ήχοι
τόσα άγραφα ιερά λόγια
ατόφιων κοιτασμάτων αγάπης


άγραφα

αλλά αγάπης.