Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

κάτι (2)

σαν να μην το νιωσες ποτέ
ή έστω λίγο
ψηλαφιστά με τ' ακροδάκτυλα
ένα κείμενο που σ' εξαναγκάζει να το γράψεις
ενα παιδι που σου ζητά σπαρταριστά να το γεννήσεις
ή μια ζωή που σου φωνάζει "μη με χαραμίσεις..."
ίσως και τίποτα απ' όλα
ίσως απλά ένα άγγιγμα
σχεδόν διάφανο
τυφλό ξημέρωμα στη βεράντα
μ' ένα τσιγάρο που σου ζητά να το καπνίσεις
κάτι που σ' αφήνει ν' αγγίξεις με τα χέρια το σώμα
ή μια ευχή που σου φωνάζει "ακύρωσέ με, δεν πρόκειται να συμβώ"
η φωνή που σου λέει ψιθυριστά τα βράδια "μην ελπίζεις πια"
κάποιος που ήταν εδώ για πάντα
κάποιος που έφυγε

η αναμονή της λύτρωσης μου πήρε τη φωνή
δεκαεφτά χρόνια τώρα παλεύοντας με αιώνες
το φως δεν ανασταίνεται με φως
δεν έχω αιτία δεν έχω αιτία
ο αετός πλημμύρισε το αυριο με φτερά τσαλακωμένα
κάτι μου κρύβει το φως, κάτι μου κρύβ -
την ψυχή μου παίρνει και μου την γυρίζει κομμάτια
στο διάολο

κάτι
κάτι στεγνό
κάτι υγρό
κάτι αφύσικο
κάτι αλλιώτικο
κάτι απαίσιο
κάτι σκληρό
κάτι απλό
κάτι χαζό
κάτι στραβό
κάτι απέραντο
κάτι μονάχο
σκηθρωπό, μετανιωμένο, φοβερό, ασύμβατο, αγέρωχο,
θλιμμένο, μαγεμένο, πρόστυχο, εκρηκτικό, χιλιόβρεχτο, μάταιο -
κάτι κάτι ω κάτι καταραμένο!
που δε μ αφήνει να ζήσω
που δεν μ' αφήνει να πεθάνω
πριν το ζήσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου