εδώ

το απρόβλεπτο τίποτα μας γνέφει απ' τις οθόνες

η νιότη τραγουδάει σκοπούς γερόντων

η μέρα ειρωνική σκεπάζεται με ερωτευμένων σάρκες

και μουρμουράει τρεκλίζοντας τα λόγια

"πώς η ζωή αφήνει στίγματα καπνού

κι η τρέλα αναπολεί το πατρικό της

μια χαραμάδα σκόνης μαραμένου άνδρα

και μια γυναίκα που 'σβησε το βράδυ"

εδώ, τα λέμε ποιήματα, αυτά που δεν τολμούμε