όλα ήταν εκεί, εγώ στο πλοίο πάνω στη μέση του τίποτα
οι γελωτοποιοί με κορόιδευαν κι εγώ, μιλούσα, μιλούσα
χωρίς να ακούω, να ακούω εκείνους, τα πρόσωπα ήταν άσπρα
τα ρούχα παράξενα, το δέρμα λευκό, εκεί, εκείνοι
ήταν όμορφοι, ήταν άντρες, ήταν αλλόκοτοι, Θάνατος,
ο ένας έπεσε στο νερό, ο άλλος ξάπλωσε λυπημένα και σουρρεαλιστικά
ένιωσα μόνη, παντέρημη, στα μάτια του δεν υπήρχε πια τίποτα
γδύθηκα, συνέβησαν πολλά, δεν θέλω να θυμάμαι
μόνο ένας κόμπος που άφησε πίσω του χαλάσματα
κάθε νύχτα μια τρύπα, μια γαμημένη τρύπα κουρνιάζει στο κορμί μου καταλάθος
η ζωή, η ζωή, όλα ήταν καταγραφές ονείρων, καταλάθος.
σκέπασα την πληγή μου με το δέρμα τους, εκείνοι έσβησαν σαν άνθρωποι
εγώ όχι ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου