ο περαστικός (2)

κύριε
οι δρόμοι σας, επιλέγουν τη φυγή
γιατί, προχορείτε σκυφτός, κι αφήνετε τον άνεμο
να σχίζει τα μανίκια σας
και πάλεστε ανελέητα
στις άδειες τούτες εποχές;

κύριε
η μέρα αφήνει δροσιά στα παπούτσια
μα το κρύο καρφώνει τα κόκκαλα
μπαίνει στο αίμα και φυτρώνουν ελπίδες
γιατί να ταλαιπωρείστε
άδικα μέσα στην άγρια νύχτα;

κύριε
σηκώστε ψηλά το βλέμμα
κοιτάξτε με στα μάτια,
είμαι νέα, είμαι όμορφη μ' αγαπούν όλοι
μα θέλω να πεθάνω
γιατί δεν υπάρχει τίποτα πέρα από σας και
το περπάτημά σας
για μένα, με κάνει ευτυχισμένη.

ω κύριε
με κάνετε τόσο ευτυχισμένη
και ασύλληπτα υπέροχη, μοναδική
κοιτάξτε με καλά, μην κρύβεστε μην ντρέπεστε
μην με φοβάστε -εγώ θα έπρεπε να φοβάμαι-
όμως δείτε με, δείτε με τώρα
με διδάξατε κάτι σπουδαίο κύριε
καλό σας ξημέρωμα.