καληνύχτα στο φάρο

τι αρ
μωνικά
που α
πλώνε
ται το
χάος
μπρο
στά μου


δυο κύμα
τα αφρί
σαν κι
έσβη
σε τ'
αμόνι


συλλα
βιστές ζωές
με ή
χους και
κατά
ρτια


κάνα
με έρω
τα και
σύμβα
ση το
τέρμα

καμι
α απερ
αντοσύνη
δεν δρό
σισε τα
φυλλο
κάρδια