της γης παράγγελμα

το έλεος, θα δίνεις με φειδώ στον ορυμαγδό της Κυριακής
μα τα χαράματα, θ' αλλάζεις προσκεφάλι.

Δεν ξεχωρίζει ο Διάολος
τι να το κάνεις.

της γης παράγγελμα και λόξα
να πρασινίζει πάντοτε το τέλος καθώς φτάνει.

κάποτε φεύγουν οι λύκοι, και δεν μπορείς να κοιμηθείς ξανά
δύσκολα μέρη να περνάς, να ουρλιάζουν οι τσιγγάνοι








είναι στιφό, και δύσβατο σαράκι
να ξεμακραίνεις λαθεμένη ώρα